In bijna elke kern in de streek wonen (oud -)sporters, bestuurders, trainers of vrijwilligers die een verhaal waard zijn. In de rubriek 'Kriskras door Zeeuws-Vlaanderen' worden zij in de schijnwerpers gezet. Vandaag deel 90: Bas de Feijter en Nick Dubbeldam.

door Len Wolters

HOEK - Met schakers als Quinten Ducarmon en Internationaal Meester Koen Leenhouts mag Zeeuws-Vlaanderen zich met afstand de schaakregio van Zeeland noemen. Ook de jeugd uit de omgeving barst van het talent. Eén van hen is Bas de Feijter, hét toptalent van Landau Axel.

'Schaken is sporten met spel'. Deze tekst staat op één van de drinkbekers in het huis van Nick Dubbeldam, trainer bij Landau Axel. Eens per week komt de dertienjarige Bas de Feijter uit Zaamslag bij hem trainen in Hoek. "Bas is een talent, dat zie je aan alles", vertelt Dubbeldam. "Niet iedereen krijgt van mij individuele training. Deze extra tijd steek ik alleen in de toptalenten."

Volgens Dubbeldam steekt De Feijter met kop en schouders boven de rest van de regio uit. "De meeste kinderen van zijn leeftijd zijn altijd met één schaakstuk bezig als ze aan het spelen zijn. Bas denkt vooruit, gebruikt meerdere stukken en speelt scenario's af in zijn hoofd. Als je dat al op die leeftijd beheerst, dan zit er potentie.

De Feijter schaakt vanaf zijn tiende jaar. "Op de basisschool schaakten we veel. Ook was mijn buurvrouw jeugdleider. Zo ben ik een beetje het wereldje ingerold." Mensen gebruiken vaak de woorden het wereldje' als metafoor, maar voor De Feijter bestaat zijn leven ook daadwerkelijk uit twee verschillende werelden. "Het leven op school is heel anders dan het leven in de schaakwereld. Hele andere mensen kom je er tegen. Ik vind het wel wat leuks hebben, die tegenstrijdigheden."

Het is niet zo dat de Zeeuws-Vlaming gepest wordt op school. "Ik ben de enige op school die schaakt. Maar ze vinden het allemaal wel leuk. Vaak wordt er aan me gevraagd of ik al Grootmeester ben, een titel die alleen de top van de top kan halen. Op zich is het wel grappig. Omdat ze me in de krant zien staan, denken ze allemaal dat ik super goed ben."

Niet iedereen staat er zo gemakkelijk in weet Dubbeldam uit ervaring. "Ik heb weleens jeugdspelers in mijn team gehad, die niet aan de buitenwereld kenbaar durfden te maken dat ze schaakten. Hierdoor is er talent verloren gegaan. Dat is zo zonde. Schaken wordt toch vaak als suf ervaren, terwijl dat helemaal niet zo is."

De Feijter beleeft veel plezier aan het schaken. "Het is een deel van m'n leven. Ik ben er elke dag mee bezig. Soms gaat het schaken nog weleens voor school. Maar mijn ouders, trainers en de club zorgen ervoor dat ik goed blijf presteren met het oog op de toekomst. En als ik echt iets moet halen, dan doe ik dat ook. Maar het is soms lastig te combineren. Ik schaak vier keer per week en daar buitenom studeer ik ook nog om me te verbeteren in de sport."

Of De Feijter daadwerkelijk een topschaker zal worden, kan Dubbeldam niet vertellen. "Met talent alleen kom je er niet. De instelling en de bereidheid van de ouders om te reizen, zorgen voor negentig procent van het succes. Tot nu toe gaat het voorspoedig, maar ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken. Misschien krijgt hij wel andere interesses."

Bepaalde aspecten in het schaken zijn De Feijter nog niet helemaal eigen. "Na een verliespartij kan hij zo kwaad zijn op zichzelf', vertelt Dubbeldam. "Dan vergooid hij soms het hele toernooi. Gelukkig wordt dat steeds beter."

De Feijter hoopt dit in de toekomst beter te beheersen en vooral veel plezier te beleven aan het spelletje. Zijn grootste ambitie is om Nederlands kampioen te worden. "Maar of dat reëel is, weet ik niet. Een titel als Internationaal Meester of Grootmeester zou helemaal geweldig zijn, maar dan moet je er oneindig veel tijd insteken. Dat lijkt me niet haalbaar."

Verschenen in BNDeStem, 21-02-2012, Rubriek KrisKras door Zeeuws-Vlaanderen