De D-teams begonnen op de slotdag 1,5 uur later dan de C-teams. Toen ik na drie kwartier spelen binnen kwam lopen zag het er goed uit voor de onzen. Tibo stond duidelijk beter, een stuk tegen 2 pionnen, en een gewonnen staande Harold. Ayla won juist haar verloren pionnetje terug en had een duidelijk beter staand eindspel. Quinten stond niet slecht tegen supertalent Robby Kevlishvili maar je weet dat het altijd moeilijk gaat worden. Na nog een half uurtje opende invaller Harold de score.  Nog tijdens de analyse kwam Quinten binnen en het kopje bekijkende wisten we het resultaat al. Het wil maar niet lukken. Gelukkig werd hij niet veel later gevolgd door een stralende Ayla. 2-1 voor en onze man in vorm nog bezig. Ik was er gerust in totdat het ploegje tegenstanders  opgewonden het speellokaal weer ingingen. Tibo was bezweken onder de druk de matchpunten binnen te halen. 2-2 tegen het zeker niet indrukwekkende de Promotie was gewoon een teleurstelling. Een teleurstelling die niet meer verwerkt werd tijdens de pauze.

De middagwedstrijd begon desastreus. Binnen 10minuten gaf Quinten, in een opening  die hij nochtans goed kent, 2 stukken weg.  Op dat moment rekende Harold niet ver genoeg een variant door en verloor een belangrijke centrumpion. Ayla had een optisch overwicht en Tibo had zijn vertrouwde Siciliaans. Maar je voelde het al, het was gewoon onze dag niet. Dat de wedstrijd met 4-0 verloren ging wekte eigenlijk geen verwondering meer na de teleurstelling van de ochtendsessie. Zo belandden we op onze laagste positie uit de gehele competitie. Jammer,  maar het gros van ons team kan volgend seizoen in deze zelfde klasse revanche nemen.